Mooi appartement van 120 m2 met tuin te huur in een high-end eigendom, met conciërge. Dit appartement op de begane grond is in 2008 gerenoveerd; het heeft een grote entree woon / eetkamer, grote keuken met directe toegang tot de tuin, twee slaapkamers, twee badkamers, hal en extra mezzanine / bergruimte. De tuin meet 90 m2.
Het is omgeven door andere tuinen en ligt aan de voet van Villa Balestra, een rots geschilderd door Raphael.
Aan de avenue delle Belle Arti is het belangrijkste Etruskische museum ter wereld, in de prachtige Villa van de Papae Julius II. Het Museum voor Moderne Kunst is iets verder en alle gebouwen aan deze laan zijn academies uit vele landen: Japan, Oostenrijk enz.
Het appartement is ideaal gelegen op ongeveer 500 meter (5 minuten) van Piazza del Popolo in de wijk Parioli. Parkeerplaats altijd beschikbaar in dezelfde straat, geen andere huizen / appartementen in de buurt.

200 euro / nacht, 25 eur voor elke extra persoon

Wij bieden ook Venetië en Frankrijk!

Tussen de elegante Pincio en de oevers van de Tiber vormt Piazza del Popolo een enorme ellips. Kerken, fonteinen, monumenten van het oude en moderne Rome verfraaien de plaats.

Sinds de oudheid heeft de noordelijke ingang van de stad een vestibule gevormd in de stad door de deur in de muur van Aurélien. Hoewel het nu bekend staat als Porta del Popolo, heeft het in de loop der eeuwen verschillende namen gehad.

Oorspronkelijk heette Porta Flaminia door de keizer Aurelianus die de bouw ervan in gebruik nam, in de vroege middeleeuwen heette het Porta San Valentino, naar de dichtstbijzijnde catacombe. Uiteindelijk werd de naam Porta del Popolo overeengekomen, net als de kerk die grenst aan de oostelijke poort van Santa Maria del Popolo.

Piazza del Popolo zelf stond in de middeleeuwen bekend als Piazza del Trullo, na de conische fontein in het midden van het plein, die doet denken aan een karakteristieke Zuid-Italiaanse woning. De huidige naam kan te wijten zijn aan populier, bekend in het Latijnse 'populus', wat ook mensen, een toepasselijke vereniging betekende, omdat verschillende openbare evenementen zoals beurzen, spellen en spectaculaire optredens daar werden gehouden.

Eeuwenlang had Piazza del Popolo een openbare fontein, een drinkbak en een stortbak voor wasvrouwen. Het was Sixtus V, in 1589, die zijn aandacht in plaats daarvan richtte. De Trullo-fontein, onder toezicht en uitvoering van Domenico Fontana, moest worden vervangen door de Egyptische obelisk van Ramses II, tweede in leeftijd en hoogte dan die van San Giovanni, oorspronkelijk naar de stad gebracht door keizer Augustus, en in Circus Maximus geplaatst.

Het transport en de installatie op Piazza del Popolo gaven de plek een majestueusere, minder huiselijke sfeer. Vier leeuwen waterbassins werden aan de obelisk toegevoegd in 1823, tijdens het bewind van paus Leo XII.

Het volgende evenement was de komst van koningin Christine van Zweden. Bereid om zich te bekeren tot het katholicisme, arriveerde ze in 1655 in Rome, voor een prachtige receptie: vanuit het noorden, haar eerste visie was de Porta del Popolo.

Bernini had de opdracht gekregen om de binnengevel van de oude deur te restaureren als voorbereiding op zijn komst. Boven de boog is een plaquette geplaatst met de tekst: 'FELICI FAUSTOQUE INGRESSUI MDCLV' (voor een gelukkige en gunstige inzending) die nog steeds aanwezig is. Haar inzending was zo 'gelukkig' dat ze Rome nooit zou verlaten.

Tegen het einde van de zeventienhonderd, te midden van de Napoleontische invasie, motiveerde de steeds toenemende stroom bezoekers en pelgrims, die via de Porta del Popolo op Rome afdaalden, de beslissing om de plaats te moderniseren.

Tot de 18e eeuw had het vierkant een trapeziumvorm die naar de deur convergeerde. Tijdens het Napoleontische tijdperk was de Franse prefect Tournon het hoofd van de 'Embellishments Commission' in Rome.

Hij gaf Valadier, een Romeinse architect, de opdracht om het Piazza del Popolo opnieuw te ontwerpen, wat een verrassend effect heeft gehad. De werken begonnen in 1816, duurden tot 1824 en de eerste keer, sinds de Franse bezetting, dat de gevangenen niet werden gebruikt voor de werken.

Het project moest rekening houden met belangrijke bestaande gebouwen: drie kerken, Santa Maria del Popolo, Santa Maria di Montesanto (Santa Maria de Montesanto), Santa Maria dei Miracoli (Santa Maria de Miracles), de obelisk, Porta del Popolo en Via del Corso, die intact moest blijven.

De zijstructuren werden vervangen door ruime exedres. Deze ondersteunden de fonteinen van Neptunus tussen twee salamanders en Roma-godin aan elke kant, toegevoegd in 1823 tijdens het bewind van paus Leo XII. Het plein werd vervolgens toegankelijk van links naar rechts, evenals elk uiteinde.

Met een vleugje genialiteit was het plein verbonden met het park op de heuvel erboven via een trap die afdaalde van de Pincio-heuvel. Piazza del Popolo was de laatste bijdrage van de paus aan de legendarische architectuur van Rome en weerspiegelt in veel opzichten zijn pracht, wat een gevoel van angst bij de bezoeker inspireert.

Met de nadruk op deze suprematie, de drie kerken gewijd aan de Maagd, omringd door de obelisk die in de oudheid was gewijd aan de heidense zonnegod.