Het perceel waar het huis zich bevindt, krijgt de naam Ikaztegiuriza, wat in Baskisch komt om te zeggen "kolenmagazijn", dit komt omdat het vóór 1970 precies een kolenmagazijn was; het was een manier van leven, die de familie-economie hielp; Ze hakten de oude beukenbomen of snoeiden de takken van de jongere beukenbomen (boskunst, volledig duurzaam, waardoor het bos kon worden geëxploiteerd, om onze dagen in perfecte staat te bereiken), hakten en monteerden de carbonera's op de berg, dit dat wil zeggen, ze verbrandden het hout totdat het kolen werd en lieten het vervolgens zakken naar de boerderij waar vandaag het landelijke huis voor opslag en daaropvolgende verkoop is.

De belangrijkste economieën van Zilbeti waren smokkel, verkoop van steenkool, kaasmaken en vee, sober en zeer zwaar leven. Daarom emigreerden veel inwoners van Zilbeti naar Amerika op zoek naar meer geluk. Dit was het geval van mijn vader, die na zijn verblijf in Californië in 1970 terugkeerde en met de hulp van de familie een schapenkraal bouwde aan de rand van het ouderlijk huis en het werd ook gebruikt om het voer van het paardenras van Raza op te slaan Burguete dat we altijd als de belangrijkste economie van het gezin hebben gewerkt, totdat het in 2016 het gezellige landelijke huis is geworden dat vandaag bestaat.